ธันวาคม 11, 2009 at 9:42 pm

บันทึกการเดินทาง ไปดูซีเกมส์ ครั้งที่ 25 เวียงจันทร์ ประเทศลาว ตอนที่ 2 ดูบอลไทยตกรอบแรก ในรอบ 36 ปี

พันธกิจ ในการไปดูซีเกมส์ครั้งที่ 25 ที่ประเทศลาว ไฮไลต์สำคัญที่สุด ของการเดินทางครั้งนี้ คือ การไปเชียร์บอลไทย จากโปรแกรมเราสามารถดูได้นัดเดียว และเป็นนัดสุดท้ายของรอบแรก

เนื่อง จากสามารถอยู่ได้แค่ 3 วัน 2 คืนเท่านั้น และเราก็ไม่คิด ไม่ฝันหรอกนะว่าทีมชาติไทย มหาอำนาจลูกหนัง เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จะสามารถตกรอบแรกโชว์ ต่อหน้าต่อตาได้ขนาดนี้

^ บรรยากาศในตัวเมืองคึกคักมาก ทุกบ้านจะมีธงชาติลาวติดไว้หน้าบ้าน

^ เดินออกจากเฮือนพัก เพื่อไปยังตลาดเช้า

ตื่นเช้ามา อาบน้ำ อาบท่า แล้วก็ไปเช่ารถถีบ (จักรยาน) มา 1 คัน ราคาเช่าต่อวัน 5000 กีบ เพิ่งคิดได้ ว่าควรเช่าตั้งแต่วันแรกแล้ว สะดวกด้วย ปั่นมาที่ตลาดเช้า คิดค่าจอด 1000 กีบ แล้วเดินขึ้นไปช็อปปิ้ง หา DVD ของฝากนิดหน่อย คนเยอะมาก ใกล้เที่ยงก็สั่ง ข้าวปุ้น (ขนมจีน) มากิน ในราคา 15000 กีบ ก็ตกประมาณ 60 บาทไทยได้ แล้วเพื่อนชาวลาว ก็เอาปี้ เข้าชมฟุตบอล มาให้ ราคาใบละ 70000 กีบ ออกเดินทางโดยรถโดยสารเหมือนเดิม ราคา 4000 กีบ ต่อคน

^ ข้าวปุ้นพร้อมเครื่องเขียง

^ อุปกรณ์ในการเดินทาง รถถีบ ราคา 5000 กีบ

^ ได้ตั๋วมาแล้วครับ พร้อมเดินทาง

^ หน้าตาชัดๆ ตั๋วราคา 70000 กีบ Zone C

^ ผ่านประตูไซ

มาถึงหน้าสนามก็ประกาศศักดากันหน่อย ถ่ายรูปชูธงชาติไทย เหอะๆ แวะซื้อธงมาในราคา 25000 กีบ หน้าสนาม วันนี้คนยังไม่ค่อยเยอะสักเท่าไหร่ เนื่องจากแข่งเร็วในเวลา 15.00 น. เลยไม่เยอะเหมือนเจ้าภาพ ลาว เตะเมื่อวาน รถติดมากกก

^ มาถึงหน้าสนามแล้วครับ แวะเวียนหาซื้อธงชาติในการเชียร์

^ ธงชาติเวียดนามสุดฮิต พร้อมๆ กับธงชาติลาว

^ ไข่ปิ้ง พร้อม หารู้ไม่เจ้าหน้าที่ไม่ให้เอาเข้าไปข้างในสนามด้วย

ห้องน้ำค่อนข้างสะอาดดี พร้อมคำเตือน

สาวๆ กับบูตขายซิม อา โหล

บริเวณหน้าสนาม คึกคักไปด้วยกองเชียร์ไทย มาเลเซียค่อนข้างน้อย

^ โด๊ปมาม่าฟรี ที่ข้างสนาม

พอเวลา 14.30 น. เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยให้เข้าไปในสนามได้ พวกขวด กระป๋อง ห้ามโดยเด็ดขาด เสาของธงชาติ ก็หมดสิทธิ์ หิวน้ำที ต้องลงไปกินข้างนอก ก่อนออก ต้อง “จ้ำปี้” (ปั้มบัตร) ก่อน เหอะๆ

ตรวจอุปกรณ์สิ่งของ กระเป๋า ก่อนเข้าสู่สนาม

อากาศมันร้อน เลยหนีมาบนสุดสักหน่อย แต่พอกองเชียร์ทีมไทย ยกขบวนกันมา เลยลงไปสมทบ มันเลยทีเดียว ร้อนสุดๆ

เริ่มแข่ง นักเตะลงสนาม เราก็เชียร์กับกองเชียร์ชาวไทย รวมทั้งกลุ่ม “เชียร์ไทย” ที่มาจาก กรุงเทพฯ โฆษกในสนามบอกวันนี้มีผู้ชม 3000 กว่าคนได้ ร้องเพลงเชียร์ไปเรื่อยๆ บอลก็เตะเรื่อยๆ เราก็เชียร์ด้วยความสบายใจ เพราะไทยยังไงก็เข้ารอบ อนาวินเล่นได้ใจมาก ขยันดี ยิงชนเสาไปทีหนึ่งด้วย

หมดครึ่งแรก ออกไปหาน้ำมากิน ครั้งแรกในชีวิตกับการซื้อเบียร์ ใส่ถุงมาดูด ดูบอลในสนาม เออ ก็ดีเนอะ ขอนแก่น เอฟ ซี น่าจะทำแบบนี้บ้าง

^ เอิ๊กๆ ดูดเบียร์ ดูบอล

สำหรับเกมส์ในสนามคงไม่ต้องบรรยายครับ หมดเวลาทุกคนอึ้งกิมกี้ เงียบ เหงา หงอย กันทั้งแถบ นิมันเป็นไปได้ยังไง เออ

หมดสภาพ กินมะม่วงดีกว่า

กลายเป็นเราเป็นหนึ่งในผู้ชมในสนาม ที่เป็นประวัติศาสตร์เหรอเนี๊ย ที่ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ ฟุตบอลชายไทย ในซีเกมส์ ที่ตกรอบแรกในรอบ 36 ปี ครั้งล่าสุดโน้น พ.ศ. 2516 ที่สิงคโปร์โน้น ยังไม่เกิดด้วยซ้ำ

โบกไม้ โบกมือ ขอบคุณ พร้อมอำลาแฟนบอล ที่มาให้กำลังใจ

กีรติ โยนเสื้อแยกแฟนบอล

จากนั้นก็ทยอยกลับด้วยความช้ำ แต่ไม่เศร้าใจมากนัก ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ตอนกลับติดรถกระบะนั่งกลับ กับลุงที่มาจากหนองคาย หารู้ไม่ เอิ๊กๆ แกไปที่ด่าน (ซะงั้น) อิอิ แทนที่จะเข้าไปในเมือง แต่ไม่เป็นไร นั่งรถสกายแลปกลับก็ได้ ราคาก็เท่าเดิม 5000 กีบ กลับมาถึงก็ปั่นจักรยานกลับที่พัก แล้วกินข้าวเย็นที่ริมโขง เหมือนเดิม